تکانشگری کودکان مبتلا به ADHD می تواند مشکلاتی در خودکنترلی ایجاد کند. از آنجایی که آنها کمتر از سایر بچه‌ها خودشان را سانسور می‌کنند، مکالمات را قطع می‌کنند، به فضای دیگران هجوم می‌آورند، در کلاس سؤالات نامربوط می‌پرسند، مشاهدات بدون درایت انجام می‌دهند و سؤالات بیش از حد شخصی می‌پرسند. پیروی از دستورالعمل هایی مانند "صبور باشید" و "فقط کمی صبر کنید" برای کودکان مبتلا به ADHD دو برابر سخت تر از سایر نوجوانان است.
کودکانی که علائم و نشانه های تکانشی ADHD دارند نیز معمولاً بدخلق هستند و از نظر احساسی بیش از حد واکنش نشان می دهند. در نتیجه، دیگران ممکن است کودک را بی احترامی، عجیب و غریب یا نیازمند بدانند.
علائم تکانشگری در کودکان
فرزند شما ممکن است:
- بدون فکر عمل کن
- حدس بزنید، به جای وقت گذاشتن برای حل یک مشکل؛ بدون منتظر ماندن برای فراخوانی یا شنیدن کل سؤال، پاسخ‌ها را در کلاس بیان کنید.
- در مکالمات یا بازی های دیگران دخالت کنید.
- اغلب حرف دیگران را قطع می کند. اشتباه را در زمان اشتباه بگو
- قادر به کنترل احساسات قدرتمند نباشید که منجر به طغیان خشم یا عصبانیت می شود.
اثرات مثبت ADHD در کودکان
ADHD هیچ ربطی به هوش و استعداد ندارد. علاوه بر این، کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه اغلب ویژگی‌های مثبت زیر را نشان می‌دهند:
خلاقیت. کودکانی که ADHD دارند می توانند به طرز شگفت انگیزی خلاق و تخیلی باشند. کودکی که رویاپردازی می کند و ده فکر مختلف در آن واحد دارد، می تواند به یک استاد حل مسئله، منبع ایده ها یا یک هنرمند مبتکر تبدیل شود. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود، اما گاهی اوقات متوجه چیزهایی می شوند که دیگران نمی بینند.
انعطاف پذیری از آنجایی که کودکان مبتلا به ADHD گزینه‌های زیادی را در یک زمان در نظر می‌گیرند، در ابتدا روی یک جایگزین قرار نمی‌گیرند و نسبت به ایده‌های مختلف بازتر هستند.
اشتیاق و خودانگیختگی. کودکان مبتلا به ADHD به ندرت خسته کننده هستند! آنها به چیزهای مختلف زیادی علاقه مند هستند و شخصیت پر جنب و جوشی دارند. به طور خلاصه، اگر آنها شما را خشمگین نمی کنند (و گاهی اوقات حتی زمانی که هستند)، بودن با آنها بسیار سرگرم کننده است.
انرژی و رانندگی. وقتی بچه های مبتلا به ADHD انگیزه دارند، سخت کار می کنند یا بازی می کنند و برای موفقیت تلاش می کنند. در واقع ممکن است دشوار باشد که حواس آنها را از کاری که به آنها علاقه دارد منحرف کنید، به خصوص اگر این فعالیت تعاملی یا عملی باشد.
آیا واقعا ADHD است؟
فقط به این دلیل که کودک علائم بی توجهی، تکانشگری یا بیش فعالی دارد به این معنی نیست که او ADHD دارد. برخی از شرایط پزشکی، اختلالات روانی و رویدادهای استرس زا در زندگی می توانند علائمی شبیه ADHD ایجاد کنند.
قبل از تشخیص دقیق ADHD ، مهم است که به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید تا احتمالات زیر را بررسی و رد کند:
اختلالات یادگیری یا مشکلات خواندن، نوشتن، مهارت های حرکتی یا زبان.
رویدادهای مهم زندگی یا تجربیات آسیب زا، مانند حرکت اخیر، مرگ یکی از عزیزان، قلدری یا طلاق .
اختلالات روانی از جمله اضطراب ، افسردگی یا اختلال دوقطبی .
اختلالات رفتاری مانند اختلال سلوک، اختلال دلبستگی واکنشی و اختلال نافرمانی مقابله ای.
شرایط پزشکی ، از جمله مشکلات تیروئید، شرایط عصبی، صرع، و اختلالات خواب .
کمک به کودک مبتلا به ADHD
چه علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری کودک شما ناشی از ADHD باشد یا نه، در صورت عدم درمان می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. کودکانی که نمی توانند تمرکز کنند و خود را کنترل کنند، ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند، مکرراً دچار مشکل شوند و به سختی با دیگران کنار بیایند یا دوست پیدا کنند. این ناامیدی ها و مشکلات می تواند منجر به کاهش عزت نفس و همچنین اصطکاک و استرس برای کل خانواده شود.
اما درمان می تواند تفاوت چشمگیری در علائم کودک شما ایجاد کند. با حمایت مناسب، فرزند شما می تواند در مسیر موفقیت در تمام زمینه های زندگی قرار گیرد.
اگر کودک شما با علائمی مانند ADHD دست و پنجه نرم می کند، منتظر کمک حرفه ای نباشید. شما می توانید علائم بیش فعالی، بی توجهی و تکانشگری فرزندتان را بدون تشخیص اختلال کمبود توجه درمان کنید. گزینه‌هایی که می‌توانید با آن شروع کنید شامل قرار دادن فرزندتان در درمان، اجرای یک برنامه غذایی و ورزش بهتر، و اصلاح محیط خانه برای به حداقل رساندن حواس‌پرتی‌ها است.
اگر تشخیص ADHD را دریافت کردید، می‌توانید با پزشک، درمانگر و مدرسه فرزندتان برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی که نیازهای خاص او را برآورده کند، همکاری کنید. درمان موثر ADHD در دوران کودکی شامل رفتار درمانی، آموزش و پرورش والدین، حمایت اجتماعی و کمک در مدرسه است. ممکن است از دارو نیز استفاده شود. با این حال، هرگز نباید تنها درمان اختلال کمبود توجه باشد.
نکات والدینی برای کودکان مبتلا به ADHD
اگر کودک شما بیش فعال، بی توجه یا تکانشی است، ممکن است انرژی زیادی لازم باشد تا او را به گوش دادن، پایان دادن به یک کار یا نشستن مجبور کنید. نظارت مداوم می تواند خسته کننده و خسته کننده باشد. گاهی اوقات ممکن است احساس کنید فرزندتان نمایش را اجرا می کند. اما مراحلی وجود دارد که می‌توانید برای بازگرداندن کنترل اوضاع و در عین حال به کودکتان کمک کنید تا از توانایی‌های خود حداکثر استفاده را بکند.
در حالی که اختلال کمبود توجه ناشی از فرزندپروری بد نیست، استراتژی های فرزندپروری موثری وجود دارد که می تواند راه طولانی را برای اصلاح رفتارهای مشکل دار کمک کند. کودکان مبتلا به ADHD به ساختار، ثبات، ارتباط روشن و پاداش و پیامدهای رفتار خود نیاز دارند. آنها همچنین به عشق، حمایت و تشویق زیادی نیاز دارند.
کارهای زیادی وجود دارد که والدین می توانند برای کاهش علائم ADHD بدون قربانی کردن انرژی طبیعی، بازیگوشی و حس شگفتی منحصر به فرد در هر کودک انجام دهند.
مراقب خودتان باشید تا بتوانید بهتر از فرزندتان مراقبت کنید. درست غذا بخورید، ورزش کنید، به اندازه کافی بخوابید، راه هایی برای کاهش استرس بیابید و از خانواده و دوستان و همچنین پزشک و معلمان فرزندتان حمایت رو در رو بخواهید.
ساختار را ایجاد کنید و به آن پایبند باشید. با پیروی از برنامه های روزمره، ساده کردن برنامه کودک و مشغول نگه داشتن فرزندتان با فعالیت های سالم، به کودک خود کمک کنید متمرکز و منظم بماند.
انتظارات روشنی را تعیین کنید. قواعد رفتاری را ساده کنید و توضیح دهید که در صورت اطاعت یا شکستن آنها چه اتفاقی خواهد افتاد - و هر بار با یک پاداش یا نتیجه دنبال کنید.
ورزش و خواب را تشویق کنید. فعالیت بدنی تمرکز را بهبود می بخشد و باعث رشد مغز می شود. نکته مهم این است که برای کودکان مبتلا به ADHD، خواب بهتری نیز به همراه دارد که به نوبه خود می تواند علائم ADHD را کاهش دهد.
به کودک خود کمک کنید تا درست غذا بخورد. برای مدیریت علائم ADHD، وعده‌های غذایی سالم یا میان‌وعده‌های منظم را هر سه ساعت یک‌بار برنامه‌ریزی کنید و از مصرف غذاهای ناسالم و شیرین خودداری کنید.
به فرزند خود بیاموزید که چگونه دوست شود. به آنها کمک کنید شنونده بهتری شوند، یاد بگیرند که چگونه صورت و زبان بدن افراد را بخوانند و راحت تر با دیگران تعامل کنند.